"Niks moet, alles mag"; zo'n dag is het. Eigenlijk de enige dag dat ik halt hou en niet Noordwaarts verder huiswaarts trek. Op het programma staat een rit door de Albanese bergen, langs de grens met Montenegro. The Accursed Mountains noemen ze deze meest ruwe aller Dinarische Alpen omdat de legende wil dat de Duivel uit de Hel nederdaalde en in een vlaag van woede in een etmaal tijd de typerende gletsjerkorst over de ruwe pieken trok. Een andere lokale legende wil dat dit ruwe woeste bergmassief werd vervloekt door een heks die er met haar kinderen door trok onder een verschroeiende hitte zonder een druppel water te vinden. 
De legendes in het midden gelaten zijn de Accursed mountains van een zelden geziene pure, rauwe schoonheid. Een feest voor hikers die graag gewapend met bergschoenen, wandelstokken en een ijzeren fysiek de bergwand te lijf gaan. En voor bikers die bereid zijn zich tot diep en hoog langs de bergflanken een weg te slingeren voor de fun van het rijden, de kick van de uitdaging en de ontwapenende schoonheid van de unieke vergezichten. 
Het wegdek is even onvoorspelbaar als de Accursed mountains zelve: de ene keer slinger je over nagelnieuw asfalt, een andere keer dokker je over een grintweg bezaaid met losliggende stenen. En het ene kan als vanzelf in het andere overgaan en vice verca. Aan de Albanese zijde van de bergketen is de heel recente SH20 die van het Meer Skadarsko Jezero tot helemaal boven aan de grensovergang met Montenegro in Vermosch loopt, een van de allermooiste motorwegen in Europa. Het asfalt is nagelnieuw, de weg ruim breed voor een tegen de bergwand geprangde slingerweg te zijn en over het ganse traject zijn balustrades voor verhoogde veiligheid aangebracht. De omgeving is fabelachtig majestueuze, de vergezichten leveren prachtige plaatjes op. Ik ken geen leukere en mooiere motorweg dan de SH20: een frivole speeltuin voor de motard.
Aan de overzijde van de bergketen - in Montenegro - zijn de wegen smaller en erg verscheiden van kwaliteit. Hoewel er met het creëren van een nieuwe grensovergang ter hoogte van Cijevna (MN) - Grabom (AL) een opmerkelijke verbetering van het wegdek is gepaard gegaan. Deze nieuwe grensovergang situeert zich halverwege tussen die van Hani i Hotit aan de voet van de bergen tegen het Skadarsko Jezero aanleunend enerzijds en die in Vermosch helemaal bovenaan de bergketen, dichtbij het drielandenpunt Albanië-Montenegro-Kosovo anderzijds. Een absolute aanrader deze grensovergang! Omdat hij bijzonder rustig is en niet in het minst omdat de weg ernaar of er vandaan aan beide zijden van de grens beklijvend mooi is.

Sinds eind 2022 is zelfs de befaamde dirt road naar het epische bergdorp Teth met een asfaltlaag overtrokken. Tot grote frustratie van niet weinig off road avonturiers die dit met rotsen en stenen bezaaide karrenspoor tot hun walhalla hadden gemaakt. 

Ik wilde vandaag de Accursed mountains aan beide zijden al slingerend beklimmen, in Montenegro tot aan de epische Grlo Sokolov; in Albanië over het traject van de magische feestweg SH20. Als er tijd restte zou ik eventueel ook nog de nieuwe bergweg naar Teth meepikken. Dat laatste komt er niet van. Op zich restte de tijd voor deze zijsprong maar ik wil er geen te lange, zware dag van maken met het vooruitzicht van drie zware dagen die volgen. En de loden zon trekt eens het middaguur voorbij ook sporen door mijn lijf. Ik maak voor het binnenrijden wel nog een ommetje naar het Skadardsko Jezero Meer en besluit de nagelnieuwe SH21-bergweg naar Teth aan mijn to do-lijstje voor de volgende Balkan-tour toe te voegen.
Op dat lijstje staat met stip ook de epische view vanaf de top van de Grlo Sokolov. Uren slingeren door de bergen om tot op het meest nabije punt op enkele kilometers van de top te komen om daar vast te stellen dat er geen andere manier dan al wandelend is om de top te bereiken. Dat had ik wel gewild - en nog steeds - maar paste niet in het schema en binnen het bestek van deze etappe. Niet getreurd: het is wijs en het prikkelt de goesting om snel weer een keer terug te keren. Om het met de woorden van de Oosterse Wijze Lao Tszu te zeggen: "A good traveller has no fixed plans and is not intent on arriving."